Drievuldige God

Drievuldige God – Jezus introduceert Zijn discipelen tot dit mysterie
De drievuldige aard van God wordt op subtiele wijze aan de discipelen getoond wanneer Jezus het “tegengif” voor hun bezorgdheid voorschrijft: “Jullie geloven in God; geloof zo ook in Mij!” (Johannes 14:1). We kunnen beginnen met de volgende vraag: als Jezus God is, wat is dan het verschil tussen in God (de Vader) geloven en in Jezus (de Zoon) geloven? We moeten allereerst herkennen wat overduidelijk is, namelijk dat wij een heel ander perspectief hebben dan de discipelen op dat moment. Jezus was nog steeds lichamelijk bij hen aanwezig, al was het nog maar enkele uren, en zij begonnen de betekenis van Jezus' Godheid nog maar net te begrijpen. Zij dachten mogelijk niet eens na over het mysterie van de drievuldige God. Jezus, zo observeerden zij, was een mens die beweerde God te zijn en die dit ook liet zien, maar zij zagen dat Hij vaak tot de Vader bad. Zij hoorden Hem over de Vader spreken. Zij zagen Zijn onderwerping aan de Vader. Zij leken het verschil tussen de Vader en de Zoon te kunnen begrijpen, tenminste gedurende een korte periode in de geschiedenis.

Maar natuurlijk begon Jezus de discipelen even later te verwarren toen Hij in gesprek ging met Filippus: “Daarop zei Filippus: ‘Laat ons de Vader zien, Heer, meer verlangen we niet.’ Jezus zei: ‘Ik ben nu al zo lang bij jullie, en nog ken je me niet, Filippus? Wie mij gezien heeft, heeft de Vader gezien. Waarom vraag je dan om de Vader te mogen zien? Geloof je niet dat ik in de Vader ben en dat de Vader in mij is? Ik spreek niet namens mezelf als ik tegen jullie spreek, maar de Vader die in mij blijft, doet zijn werk door mij” (Johannes 14:8-10).

Drievuldige God – Het mysterie van de Drie-eenheid
We kunnen eenvoudig inzien dat het op dit moment voor de discipelen niet zo gemakkelijk te bevatten was. Zij zagen dat Jezus en de Vader niet dezelfde persoon waren, en zij begrepen “Jullie geloven in God; geloof zo ook in Mij!” Maar slechts enkele ogenblikken later lijkt Jezus hen een schijnbare tegenstrijdigheid te presenteren, namelijk dat Jezus zien hetzelfde is als de Vader zien, omdat zij één zijn. Die schijnbare tegenstrijdigheid kennen we nu als het mysterie van de Drievuldige God, en het moet ons niet verbazen als we dat niet helemaal kunnen bevatten. Wij zijn eindig en de Drie-eenheid is een oneindige werkelijkheid.

Drievuldige God – Een oneindige werkelijkheid proberen te begrijpen
Het is ongelooflijk dat menselijke wezens naar de gelijkenis van de Drievuldige God zijn geschapen. Als zodanig is de menselijke psyche complex en haast onbegrijpelijk. We bestaan uit lichaam, geest, wil, intellect en emoties (volgens sommigen bestaat de ziel uit wil, intellect en emoties). En hoe al deze aspecten van een enkelvoudig persoon met elkaar samenwerken is bijna onmogelijk vast te leggen of te meten. Maar toch zijn wij allen slechts een enkel persoon. Hoe veel complexer is dan de psyche van de Drievuldige God — de eeuwige, drie in één? Dat valt buiten ons begripsvermogen. Als wij God in drie personen zouden kunnen begrijpen, dan zou Hij niet God zijn. Ons probleem, zo schreef wijlen Ken Kantzer, is dat God, hoewel Hij één is en hoewel Hij drie is, op verschillende manieren één en drie is: “We zeggen niets dat dwaas of tegenstrijdig is – dat God zowel drie als één is in dezelfde zin en tegelijkertijd. We zeggen eenvoudigweg dat Gods innerlijke wezen anders is dan dat van ons. In één van Zijn aspecten is Hij drie. In een heel ander aspect is Hij één.”¹ We hoeven de kwantumfysica maar te bekijken om een vergelijkbaar voorbeeld te vinden. Licht heeft, wanneer het gemeten wordt als een golf, een snelheid (300.000 kilometer per seconde), maar geen massa. Maar, als we datzelfde licht als een deeltje meten, dan heeft het een massa, maar geen snelheid. Dus vanuit één perspectief gezien is God één; maar tegelijkertijd is God vanuit een ander perspectief drie.

Drievuldige God – Illustraties kunnen Gods aard niet uitleggen
Een aantal jaren geleden las ik een verhaal in “Reader’s Digest” dat ons probleem met de drievuldige aard van God goed illustreert. Een man kwam 's avonds thuis van het werk en ontdekte dat een tapijt uit zijn woonkamer in zijn gootsteen was gepropt. Hij had geen idee hoe dit had kunnen gebeuren in zijn afgesloten appartement en hij probeerde het tapijt uit de gootsteen te trekken. Hij trok en trok, maar het haalde niets uit. Maar toen hij nog eens trok, hoorde hij een luid geschreeuw en gevloek uit het naastgelegen appartement. Hij ging op onderzoek uit en ontdekte dat de opzichter van het gebouw en een loodgieter met alle macht aan een plastic slang zaten te trekken die uit de gootsteen van de buurman kwam. Toen ze met elkaar in gesprek gingen, ontdekten ze al snel wat er gebeurd was. De slang, waarmee men de leiding wilde ontstoppen, had ergens een verkeerde bocht genomen en was uit de gootsteen van het naastgelegen appartement naar boven gekomen. Toen de slang verder werd geduwd, bewoog deze zich helemaal tot in de huiskamer van de buurman, waar hij zich vasthaakte aan het tapijt. Toen de loodgieter de slang probeerde terug te trekken, lukte dat niet omdat het tapijt niet door de leiding paste. Zo is het ook met ons. We kunnen wel allerlei vragen stellen over de drievuldige God, maar de antwoorden die we krijgen zijn vaak stukjes en beetjes van de oneindige God, die niet door de beperkte leidingen van ons verstand passen. Het eindige kan het oneindige niet bevatten, en we hoeven ons daarvoor ook niet te verontschuldigen.

Leer meer!